Za kilka lat powinna się skończyć żenująca sytuacja, kiedy podczas wojskowych pikników lub świąt państwowych mogą stanąć obok siebie dwa niemal identyczne pojazdy, z których jeden należy do prywatnego kolekcjonera lub muzeum, a drugi – do jednostki wojskowej. Na taki wstyd narażają się jednostki rozpoznawcze, używające z musu starych sowieckich BRDM-ów. Na szczęście następca jest już opracowany, przetestowany i gotowy do produkcji. Firma AMZ Kutno pokazała w Kielcach finalną wersję Lekkiego Opancerzonego Transportera Rozpoznawczego, czyli wypakowanego specjalistycznym sprzętem czterokołowego pływającego pojazdu Bóbr 3.

LOTR

Jest tam właściwie wszystko, czego można by sobie zażyczyć. Podstawę stanowi teleskopowo rozkładany maszt z radarem pola walki, zestawem kamer TV i na podczerwień oraz dalmierzem laserowym. Drugi zestaw czujników optoelektronicznych jest częścią zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia ze służącym do samoobrony karabinem maszynowym, ale również da się go włączyć w system rozpoznawczy i przesłać uzyskane dane do sztabu przy pomocy radiostacji. Jest też akustyczny system lokalizacji strzałów, który analizując dane z kierunkowych mikrofonów potrafi wskazać odległość, kierunek i kaliber używanej w pobliżu broni. Jeden z członków pięcioosobowej załogi dysponuje wynośnym zestawem sprzętu, dzięki któremu może na piechotę sprawdzić te miejsca, w które cały pojazd nie da rady wjechać lub w których nie może się pokazać.

Wojsko Polskie ocenia swoje potrzeby na ponad 200 sztuk, a producent ma nadzieję sprzedać jeszcze kilkadziesiąt więcej, w wersji wozu rozpoznania chemicznego i wozu dowodzenia. AMZ Kutno informuje, że jest już po obydwu etapach prób: zakładowych i kwalifikacyjnych. Normalnie jest tak, że te pierwsze realizuje producent, a drugie przyszły użytkownik, ale w tym przypadku część prób fabrycznych była prowadzona przez Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, aby jak największą ich część wykorzystać i zaliczyć na poczet badań kwalifikacyjnych. Pojazd przejechał ok. 23 tysięcy kilometrów, po szosach i w trudnym terenie, co ma odpowiadać ponad dekadzie typowej eksploatacji w jednostkach. – Przygotowujemy się do podpisania końcowego protokołu z badań. Liczymy, że z początkiem przyszłego roku zaczniemy z negocjować Agencją Uzbrojenia kontrakt na produkcję seryjną. Wojsko oczekuje dostaw 20-40 sztuk rocznie i mamy moce produkcyjne, by taki wymóg wypełnić – powiedział Radiu Podlasie Kacper Pawłowski, koordynator biura wdrożeń i rozwoju AMZ Kutno.















BWR prawie jak nowy

To nie jedyny pojazd przeznaczony do rozpoznania na lądzie. Wojsko kupuje dla jednostek artylerii podobnie wyposażoną wersję kołowego transportera Rosomak, a dla jednostek zmechanizowanych – modernizację starych gąsienicowych BWR-ów, którym przestarzałą aparaturę z czasów Układu Warszawskiego wymieniono na nowoczesny sprzęt zachodni. Tych ostatnich zamówiono jednak zaledwie kilkanaście, dlatego Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne zaproponowały dalej idącą modyfikację pozostałych wozów tego typu. Wyrzucono wieżyczkę z archaicznym działem kal. 73 mm, zastępując ją lżejszym o kilkaset kilogramów zdalnie sterowanym modułem uzbrojenia z 12,7 mm karabinem maszynowym. Cały kadłub został podwyższony, dzięki czemu załoga może tam normalnie siedzieć, a nie kulić się w pozycji zbliżonej do embrionalnej. Otwierane na boki tylne drzwi zastąpiono opuszczaną rampą. Silnik zostawiono ten co był, natomiast inaczej rozlokowano zapas paliwa i wyposażenie zadaniowe, przy czym producent zapewnia, że pojazd nie utracił zdolności pływania. Zestaw aparatury skompletowano według współczesnego standardu: dzienno-nocny zestaw kamer podnoszonych na teleskopowym maszcie, a do tego cztery radiostacje do przesyłania danych.

Przedstawiciel WZM zapewniał, że czas takiej daleko idącej przeróbki to bardziej tygodnie niż miesiące, ale to bardzo optymistyczne założenie. W praktyce wiele zależy od terminów wyznaczonych przez dostawców specjalistycznego wyposażenia i od stanu technicznego samych wozów.

Kilkudziesięcioletnie, mocno już sterane na poligonach pojazdy często wymagają poważnych remontów. To zabiera sporo czasu, a przy szczególnie zajeżdżonych egzemplarzach czyni modernizację wątpliwą ekonomicznie. Jest to jednak jakaś opcja na w miarę szybkie zwiększenie możliwości wojska w naziemnym rozpoznaniu, zanim zupełnie nowe wozy pojawią się w większej liczbie.












AB/DW