Oto jego treść:
Mając 18 lat przeziębiłam się, zażywałam antybiotyki oraz udrażniające krople do nosa. Miałam przyjmować je 4 dni tak widniało na ulotce, której przyznam nie przeczytałam. Nawet do głowy by mi nie przyszło, że tak niewinnie wyglądające kropelki mogą być tak brzemienne w skutkach.
Przyjmowanie ich po wyzdrowieniu uznałam za dobry pomysł prewencyjny przeciwgrypowo, ponieważ wciąż trwała zima. Wiosną wciąż je zażywałam, jakby przyzwyczaiwszy się do nich. Rok później, ani pięć lat później nic się nie zmieniało. Nawet nie wiem, dlaczego stały się one częścią mojego życia. Nie rozumiałam, że po prostu byłam od nich uzależniona.
Stosowałam je przez 14 lat. Górne drogi oddechowe były w coraz gorszym stanie. Kiedy zrozumiałam z czym mam do czynienia, byłam przerażona. Próbowałam się od nich uwolnić na wszelkie sposoby łącznie z podjęciem terapii. Wszystko na nic!
Lekarze powtarzali jak mantrę „proszę je odstawić, ponieważ rujnuje sobie pani drogi oddechowe!". Próbowałam, ale bez skutku. Nie potrafiłam funkcjonować bez buteleczki kropel pod ręką. Zawsze musiałam je mieć przy sobie i chociażby myśl, że mogłoby ich mi zabraknąć wprawiała mnie w szał.
Znamienny był 2017 rok. Wykończona po przejściu ciężkiego zapalenia zatok udałam się do lekarza w Sztokholmie. Jednego z najlepszych specjalistów. Ufałam, że mi pomoże, jednak ten bezradnie rozłożył ręce mówiąc, „albo krople, albo zdrowie".
Mimo że wychowałam się w katolickiej rodzinie, wchodząc w dorosłość zamieniłam Pana Boga żywego na bożków tego świata. Dzisiaj wiem, jak wielkim było to błędem. Jednak dobry Bóg zlitował się nade mną i wróciłam na drogę nawrócenia będąc właśnie w Szwecji. Dzięki temu w najodpowiedniejszym momencie wpadła mi w ręce książka „Cuda Św. Charbela".
Zastosowałam się do wskazówek w niej opisanych. Pomodliłam się za wstawiennictwem Tego świętego i... Moje uzdrowienie trwało... jeden dzień!
Zaledwie po jednym dniu obudziłam się rano i mimo, że wychodziłam do pracy w środku mroźnej szwedzkiej zimy, nie zażyłam jak zawsze kropli. Nie wspomniawszy nawet o tym, że wcześniej byłam zmuszona zażywać je nawet w nocy...
Pomyślałam sobie wtedy, że Św. Charbel jest blisko Pana Boga, że Ten tak szybko zareagował. Odzyskałam radość życia i umocnienie w wierze.
Od tamtej pory w codziennym rycie moich modlitw obowiązkowa jest modlitwa za wstawiennictwem św. Charbela.
Monika.
Warszawa 2021 r.
Listopad 2024
