- Suwerenność cyfrowa to regulacja rozumiana nie jako grodzenie i odzyskiwanie terytorium, ale jako negocjowanie wartości. Państwo nie może sobie wyobrazić, ani tym bardziej zrealizować, własnej przestrzeni cyfrowej gdyż jest to utopia, ale może negocjować wartości ważne dla siebie takie, jak sfera wolności, bezpieczeństwa, ochrony konsumenta (...) – nie w imię interesu narodowego ale wspólnych wartości – stwierdziła Katarzyna Szymielewicz, prezes Fundacji Panoptykon.

Znaczenie suwerenności technologicznej podkreślił prezes ComCERT SA Krzysztof Dyki.
-  Jeżeli nie jestem suwerenny technologicznie to nie jestem wolny i nie jestem bezpieczny. Wolność w informatyce to jest swoboda wyboru technologii i produktów, z których korzystam w zakresie projektowania systemów, wdrażania, konfigurowania. – zaznaczył Dyki. – Nie mogę być związany, zależny od kogokolwiek. Jeżeli nie jesteśmy suwerenni technologicznie, to ponosimy dużo większe koszty działalności, nieporównywalnie większe koszty inwestycyjne. Koszty i warunki umów podmiotu niesuwerennego zawsze będą dużo wyższe niż podmiotu suwerennego.

Poseł Krzysztof Bosak (Konfederacja) zaznaczył, że przepisy w sprawach technologicznych nie powinny zawierać tworzenia gremiów, które będą podejmować arbitralne decyzje, np. o wykluczeniu z rynku graczy, z jakiegokolwiek kierunku.  

Suwerenność wymaga zapobiegania przesadnej centralizacji, tzn. żeby był jeden biznesowy gracz lub dwóch, którzy kontrolują na poziomie technologicznym główne węzły infrastruktury. Po drugie, nieuzależnianie się od żadnego, kluczowego gracza. Po trzecie wspieranie interoperacyjności, a nie izolowanych, zamkniętych systemów, które mają później tendencję do rozrastania się. Bo jeżeli nie ma interoperacyjności, jakiś system jest preferowany np. na poziomie administracji. Jeżeli administracja prowadzi swoje profile na jednej, kluczowej platformie społecznościowej, która w żaden sposób nie respektuje przepisów polskiego prawa, nie spotyka się z polskim rządem ani nie uczestniczy w debacie, to pytanie, dlaczego tak jest. Rolą państwa jest dbanie o swoje interesy. Jeżeli nie jesteśmy w stanie wyprodukować sami wszystkiego, to przynajmniej zaopatrywać się u różnych dostawców – powiedział polityk.

Sceptyczny co do szans na cyfrową suwerenność był Grzegorz Napieralski (Lewica), wiceprzewodniczący Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii (CNT).
- Jako Polska nie jesteśmy w stanie zbudować suwerenności cyfrowej. Gdybyśmy chcieli dzisiaj budować np. ekrany do komputerów, to ani nie mamy takiej możliwości, ani nie mamy takich zasobów, ani nie bylibyśmy konkurencyjni. Pytanie – na ile my możemy w tym świecie uczestniczyć? Jedyna taka możliwość jest tylko dzięki przepisom UE, na wyższym poziomie struktury UE, bo tylko tam, takie próby są podejmowane – ocenił.

- Potrzeba odzyskiwania suwerenności technologicznej jest dla mnie konfliktem z wolnością jednostki, z wolnością swobody gospodarczej. Tutaj widzę pewien dysonans. Wszystko zależy od tego, w jaki sposób państwo będzie wykonywać swoją suwerenność. Czy ono będzie dawało jednostce wolność i swobodę wyboru, i będzie dbało w regulacji o to, żeby ta wolność była niezakłócona, czyli będzie wprowadzało regulację ochrony konsumentów, wymiany informacji – powiedział Mariusz Busiło z Kancelarii Bącal, Busiło sp. k. – Czy my jako Polska, UE chcemy dążyć do suwerenności technologicznej? Czy też chcemy budować jednak zespoły, włączać się naszymi pokładami intelektualnymi w prace zespołów międzynarodowych i budować wartości wspólnie – nie poprzez grodzenie, nie powrót do tych mostów, zamykanie i przerywanie łańcuchów handlowych czy dostaw, ale poprzez współpracę.   


Inf. pras.