W homilii bp Gurda podkreślił, iż konsekracja pani Galiny to wydarzenie ważne nie tylko dla niej samej, ale także dla parafii, w której rozwija swoje życie duchowe, oraz całej diecezji. Przypomniał również, że stan wdów istnieje w Kościele od początku jego historii.
- Wdowy przez błogosławieństwo biskupa zostają wezwane do modlitwy, trwania przy Chrystusie i ofiarowania swego cierpienia za zbawienie grzeszników. Do tej tradycji nawiązuje św. Jan Paweł II w adhortacji „Vita Consecrata”, w której pisze: „Ostatnio odrodziła się praktyka konsekracji wdów znana od czasów apostolskich” - mówił biskup, dodając, że błogosławieństwo wdów bardzo często jest udzielane we wspomnienia, święta i uroczystości Matki Bożej. - Maryja, Matka Jezusa, jest patronką wszystkich osób, które pragną poświęcić swoje życie Jezusowi i Jego Kościołowi. Ona po śmierci Józefa została wdową. Trwała przy Jezusie, swoim Synu, modlitwą, obecnością, cierpieniem – podkreślił bp K. Gurda.
Nawiązując do Ewangelii o cudzie w Kanie Galilejskiej, bp Gurda zwrócił uwagę na sposób działania Maryi. - Ona sama zauważyła problem narzeczonych, który pojawił się na przyjęciu weselnym. Zapobiegła trudnej sytuacji, zadbała, by narzeczeni byli radośni i szczęśliwi. Maryja zapobiega trudnym sytuacjom, jakich może doświadczyć człowiek, i troszczy się o jego szczęście, a także ze swoją prośbą zwraca się do Jezusa. Ten sposób działania staje się charakterystyczny dla osób życia konsekrowanego, także należących do stanu wdów. I nie chodzi w nim tylko o dobra doczesne, o doczesne szczęście tych, którym pragniemy pomóc. Chodzi o ich szczęście wieczne, o zbawienie. Jezus przyszedł, aby człowieka zbawić. Myślę, że to jest dla nas, żyjących w XXI w., największym wyzwaniem - zauważył biskup, wskazując, że ludzie wierzący nie zawsze potrafią połączyć dobra doczesne z dobrem wiecznym. - Najczęściej dbamy tylko o dobra doczesne nas samych i naszych najbliższych. Pragniemy, by byli szczęśliwi tu, na ziemi, by niczego im nie brakowało, nie zwracając uwagi czy dobro doczesne nie przeszkadza w osiągnięciu przez naszych bliskich wiecznego zbawienia. Bowiem ono jest naszym celem. Tymczasem wydaje się nam, że życie niezgodne z nauką Jezusa, jeśli tylko daje poczucie szczęścia, jest do zaakceptowania, jest uznawane jako dobre. Maryja uczy nas, byśmy nie podążali tą drogą. W swoich objawieniach bardzo często przypomina nam, byśmy uczestniczyli w walce o zbawienie tych, którzy zaakceptowali grzech jako drogę swojego życia. Robi to szczególnie w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Lourdes - powiedział pasterz Kościoła siedleckiego, zaznaczając, iż przed panią Galiną i wszystkimi wdowami konsekrowanymi stoi wielkie zadanie: troska o zbawienie człowieka.
Po homilii rozpoczął się obrzęd konsekracji. - Droga siostro, Pan wezwał cię, abyś dzisiaj publicznie wyraziła swoją wolę ściślejszego z Nim zjednoczenia przez wejście w stan wdów pobłogosławionych i w ten sposób była we wspólnocie Kościoła oczekującego na powrót Boskiego Oblubieńca znakiem nadziei i radości - tymi słowami zwrócił się do G. Jarowicz bp Gurda, a następnie zapytał: - Czy chcesz wejść do stanu wdów, aby podjąć wezwanie do jeszcze gorliwszego udziału w pełnieniu prorockiej, kapłańskiej i królewskiej misji Chrystusa, w którą zostałaś włączona przez chrzest? Czy chcesz naśladować Chrystusa, żyjąc w czystości i całkowitym posłuszeństwie woli Bożej? Czy chcesz trwać na modlitwie i czynić pokutę, mając za wzór święte wdowy, aby w ten sposób wypraszać miłosierdzie Boże dla Kościoła i świata? Czy chcesz z ochotą pełnić uczynki miłosierdzia wobec swoich bliskich i wszystkich potrzebujących pomocy, kierując się miłością, która jest cierpliwa, wszystko znosi i wszystko przetrzyma? Czy chcesz ofiarować trudy i cierpienia za zbawienie własne i innych?
Kiedy pani Galina odpowiedziała twierdząco na te pytania, zgromadzeni na Mszy św. przypieczętowali jej słowa aklamacją „Bogu niech będą dzięki”.
Po odśpiewaniu hymnu do Ducha Świętego wdowa uklękła przed biskupem, który wypowiedział uroczystą modlitwę błogosławieństwa, a także wręczył znaki przynależności do wdowiego stanu: krzyż i księgę Liturgii godzin. - Droga siostro, przyjmij krzyż i wpatruj się zawsze w Chrystusa Pana. Niech On leczy twoje rany i dodaje radości twojemu życiu, a twoje posługiwanie w Kościele uczyni ofiarą miłą Bogu. Przyjmij też księgę modlitwy Kościoła, niech chwała Pana nieustannie rozbrzmiewa w twoim sercu, a z twoich ust płynie błaganie o zbawienie całego świata - powiedział pasterz siedleckiego Kościoła.
Następnie głos zabrała G. Jarowicz. - Najłaskawszy Panie, do Ciebie należę w życiu i po śmierci. Racz obdarzyć szczęściem wieczny mego zmarłego męża Aleksandra, z którym byłam połączona sakramentalnym węzłem. Podtrzymuj we mnie nadzieję, że kiedyś spotkam się z nim w wiecznym domu Twojego królestwa - poprosiła w krótkiej modlitwie.
Pod koniec Eucharystii G. Jaworowicz wyraziła wdzięczność biskupowi za wskazanie drogi modlitwy, pokuty, bezinteresownej służby, formację duchową. - Pragnę wrzucić do skarbony Kościoła śluby czystości, posłuszeństwa woli Bożej, modlitwę, pokutę, uczynki miłosierdzia. Mam pełną świadomość, że konsekracja nie jest moją prywatną sprawą i przez przypieczętowanie mojego serca dla Pana, przez szczególne związanie z Chrystusem mam służyć Kościołowi - zapewniła. Za formację, ojcowską troskę, stanowczość, życzliwe towarzyszenie dziękowała również ks. M. Matusikowi, ks. S. Biskowi oraz ks. A. Żelazie.
>>> GALERIA ZDJĘĆ <<<
JKD/Echo Katolickie
Fot. JKD
[ja]
Kwiecień 2024
