Za sprawą wojny na Ukrainie i wywołanego nią przyspieszenia rozbudowy i modernizacji polskiej armii, sprawy wojskowe są w centrum zainteresowania opinii publicznej. W krótkim wywiadzie dla siedleckich mediów gen. Skrzypczak stwierdził, że osiągnięcie zapowiedzianych przez MON 300 tysięcy żołnierzy będzie sporym wyzwaniem ze względu na demografię. Zwrócił też uwagę na rozmieszczenie planowanych nowych jednostek i cel ich tworzenia: – Trzeba powiedzieć dokładnie gdzie i jakie będą rozwijane wojska, które będą stanowiły trzon sił zbrojnych. Te siły będą rozmieszczone do operacji, do której politycy Wojsko Polskie przygotowują. Nie znamy wszystkich planów, które są w głowach polityków, ale skala zakupów dla wojska świadczy o tym, że przygotowują nasz kraj do wojny.

Wyzwaniem będzie również skala wspomnianych zakupów sprzętu. Współczesna broń jest na tyle skomplikowana, że jej skuteczne wdrożenie wymaga czasu. Trzeba zbudować do tego nowy system szkolenia: – System, który będzie oprzyrządowany w symulatory i trenażery oraz będzie miał wystarczającą liczbę instruktorów. Trzeba przeszkolić zarówno przychodzących do wojska nowych żołnierzy, jak i dowódców, którzy przyjmą tych żołnierzy do swoich jednostek. Brakuje nam kadry zdolnej pokierować procesem szkolenia i dowodzenia formacjami, które będą rozwijane na kupowanym teraz w dużych ilościach sprzęcie. To jest proces, który musi trwać pięć-sześć lat. Na pewno się tego w rok czy dwa nie zrobi – powiedział dziennikarzom gen. Skrzypczak.

Na spotkaniu z mieszkańcami (na które przyszło kilkadziesiąt osób, w tym co najmniej kilku byłych podwładnych) generał przypomniał swoje związki z Siedlcami. Służył tutaj w latach 1994-96, tworząc 1. batalion rozpoznawczy i 9. brygadę zmechanizowaną (jednostki te zostały zlikwidowane kilkanaście lat później; obecnie w ich miejscu rozwijana jest 18. Dywizja Zmechanizowana – przyp. red.). Padło sporo ciepłych słów o ówczesnym, nieżyjącym już prezydencie Siedlec, Henryku Gucie. Było też o rodzinnych tradycjach wojskowych, kontynuowanych przez następne pokolenie (syn gen. Skrzypczaka służy w 1. Warszawskiej Brygadzie Pancernej) oraz trochę wspomnień z misji w Iraku.

Większość zadawanych pytań i udzielanych odpowiedzi koncentrowała się jednak na współczesności: wojnie na Ukrainie, możliwych scenariuszach rozwoju sytuacji i przygotowaniach wojennych Polski. Waldemar Skrzypczak przyznał, że mylił się w swoich prognozach ze stycznia i lutego, kiedy twierdził, że skończy się na pogróżkach. Wskazał jednak, że nie był w tym sam – większość fachowców nie spodziewała się, że Władimir Putin aż tak zlekceważy sztukę wojenną i zaatakuje Ukrainę zbyt skromnymi siłami. Przestrzegł przed lekceważeniem rosyjskiej armii, która – choć sięga po stary sprzęt i ludzi z łapanki – wciąż jest na tyle liczna, by ciągnąć wojnę aż do zrujnowania Ukrainy. Obecna prognoza wygląda tak: żadna ze stron nie zmusi drugiej do kapitulacji. Będzie musiało dojść do kompromisu, w którym Ukraina prawdopodobnie odzyska wszystkie swoje terytoria z wyjątkiem Krymu. Włączenie się w wojnę Białorusi jest mało prawdopodobne, bo Białorusini są jej niechętni. Na razie Rosja traktuje armię tego kraju jako rezerwuar sprzętu, przebiera swoich żołnierzy w jej mundury i korzysta z jej baz, ale w dalszej przyszłości, po osłabieniu Rosji, Białoruś będzie raczej ciążyła ku Zachodowi. Użycie przez Rosję broni jądrowej jest mało prawdopodobne – w tej sprawie naciska na Moskwę nie tylko Zachód, ale i Chiny. Spowodowałoby to bowiem chaos w całej światowej gospodarce, a to nie leży w niczyim interesie.

Co się tyczy wzmacniania obronności Polski, to były dowódca Wojsk Lądowych cieszy się z budowy 18. Dywizji Zmechanizowanej. Powątpiewa zarazem, czy ogłoszone zakupy broni dla Wojska Polskiego zostaną zrealizowane w całości. Półtora tysiąca czołgów i ogromne ilości artylerii to nie tylko pieniądze, ale i ludzie potrzebni do obsługi i utrzymania. Wzmocnienie Wojska Polskiego uważa jednak za potrzebne, bo poza USA kraje NATO mają raczej słabe możliwości militarne. Sceptycznie podchodzi natomiast do pomysłu powszechnego uzbrojenia Polaków w broń palną. Jego zdaniem, w sytuacji zagrożenia wojennego bardziej potrzebne jest masowe szkolenie z zakresu obrony cywilnej. Syreny alarmowe obecnie kojarzą się bardziej z historycznymi rocznicami niż z koniecznością szukania ukrycia. Wciąż za mało ludzi umie udzielać pierwszej pomocy i myśli o zapasach żywności. Walka to coś więcej niż załadowanie karabinu i naciśnięcie spustu, lepiej więc zostawić ją ludziom wyszkolonym, a ogół społeczeństwa nauczyć po prostu przetrwania.











AB [ja]