Planowana budowa budzi pewne kontrowersje. Protestowała przeciwko niej grupa mieszkańców ulicy Starowiejskiej, obawiających się o wpływ instalacji na ich zdrowie. Na zorganizowanych jesienią ubiegłego roku spotkaniach informacyjnych frekwencja była jednak bardzo niska. Nie było też długich kolejek do organizowanych przez miasto wyjazdów do spalarni w Białymstoku. W radzie miasta odbyło się kilka debat, podczas których na wątpliwości radnych odpowiadali eksperci ze współpracującej z Przedsiębiorstwem Energetycznym firmy konsultingowej Savona Project i z Politechniki Warszawskiej. Najczęściej zgłaszane obawy i zastrzeżenia dotyczyły wpływu spalarni na środowisko, wysokich kosztów i groźby ich dalszego wzrostu, a także trybu prowadzenia inwestycji, w którym wiodącą rolę odgrywa Przedsiębiorstwo Energetyczne, a rada miasta nie ma decydującego głosu.
Część tych zastrzeżeń wybrzmiała ponownie na czwartkowej (26 stycznia) konferencji działaczy Polski 2050. Poza dwójką radnych, którzy dołączyli do tego ugrupowania w trakcie kadencji (czyli Iwony Orzełowskiej i Mariusza Dobijańskiego) i miejscowym działaczem Grzegorzem Orzełowskim wypowiadali się tam: Jacek Kozłowski z zarządu partii oraz Jacek Werder ze wspierającego ją Instytutu Strategie 2050.
Jacek Kozłowski poinformował, że w dokumentach programowych Polski 2050 spalarnie zostały uznane za nieperspektywiczne, a finansowanie takich inwestycji przez NFOŚiGW za nieuzasadnione. Ich efekt ekonomiczny i ekologiczny partia uważa za krótkotrwały, a w długiej perspektywie niekorzystny, bo hamujący wdrażanie „gospodarki obiegu zamkniętego”.
Grzegorz Orzełowski, Iwona Orzełowska i Mariusz Dobijański skoncentrowali się na lokalnym konflikcie politycznym między władzami miasta i powiatu. Wezwali do współpracy samorządów w tym zakresie i wspólnego rozwijania ekologicznych rozwiązań w gospodarce odpadami, uważając opracowywanie konkurencyjnych projektów spalarni i sortowni dla tak małego obszaru za absurd. Wspomnieli też kwestię odpadów „bio” nadających się do wytworzenia biogazu i kompostu.
Jacek Werder skupił się na kwestiach technicznych. Kwestionował bezpieczeństwo spalarni w zakresie emisji spalin twierdząc, że brak jest przekonujących krajowych badań ich wpływu na otoczenie. Nie zgodził się z prognozami zwiększania ilości odpadów na mieszkańca. Jego zdaniem, planowane wdrożenie systemu kaucyjnego i wycofywanie z rynku coraz większej ilości opakowań jednorazowych wkrótce odwróci ten trend. Zaznaczył też, że planowana w Siedlcach instalacja wciąż nie jest dopisana do Wojewódzkiego Planu Gospodarki Odpadami (wniosek w tej sprawie został złożony w zeszłym roku – przyp. red.)
Sprawa spalarni powróciła niespełna dwie godziny później na czwartkowej sesji Rady Miasta Siedlce. Pytana o stan zaawansowania przygotowań prezes PE Marzena Komar przypomniała, że raport o oddziaływaniu obiektu na środowisko był wyłożony do wglądu w urzędzie miasta od października do pierwszych dni stycznia. Spółka czeka teraz na zaopiniowanie go przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska. Ma już za to opinię Sanepidu, która jest zasadniczo pozytywna, choć uwarunkowana rzetelnym wdrożeniem wszystkich opisanych w raporcie technologii oczyszczania i zabezpieczenia.
Z wcześniejszych zapowiedzi wiadomo, że jeśli RDOŚ nie zgłosi sprzeciwu, to spółka wystąpi o decyzję środowiskową i w połowie roku ogłosi przetarg na szczegółowy projekt techniczny i budowę.
Finansowanie załatwiła już w zeszłym roku, pozyskując 130 mln zł z NFOŚiGW, z programu „Racjonalna gospodarka odpadami, cz. 3 – Wykorzystanie paliw alternatywnych na cele energetyczne”. Połowę tej kwoty stanowi dotacja, a połowę tania pożyczka.
AB/DW
Marzec 2023
