Na spotkanie przybyły: przedstawicielka Urzędu Miasta Siedlce, Katarzyna Marciniak-Paprocka, Pełnomocnik Prezydenta Miasta ds. rozwiązywania problemów uzależnień oraz oficer prasowa Komendy Miejskiej w Siedlcach, Agnieszka Świerczewska.
Dyrektor domu, Maria Leszczyńska zaprezentowała tradycyjne i innowacyjne formy terapii. Między innymi terapię z wykorzystaniem nowoczesnych technik komputerowych AfaSystem i RehaCom. Podczas spotkania była mowa o współpracy z dr Markiem Małysą z Fundacji "Bridge to the People" prowadzącą wraz z UMK w Toruniu i jej Collegium Medicum badania nad efektami terapii brydżem. Siedlecki dom jako pierwszy wdraża także autorski program Beaty Gulati polegający na terapii językiem angielskim i językiem migowym (PJM) w chorobie Alzheimera.
W trakcie wizyty zaproszeni goście zwiedzili DDP. Odbyły się rozmowy z uczestnikami, ich opiekunami, terapeutami i wolontariuszami. Dyrektor Maria Leszczyńska przedstawiła również zakres współpracy z Collegium Mazovia i Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w Siedlcach.
Na koniec spotkania przedstawiciele DDP z województwa mazowieckiego wymienili się doświadczeniami i dobrymi praktykami, które realizują w swoich domach.
Nazwa Dziennego Domu Pobytu nie jest przypadkowa. "Kotwica" to coś, dzięki czemu statek zatrzymuje się bezpiecznie. Podobnie ma działać Dom, ma spowalniać chorobę, opóźniać pojawianie się kolejnych faz. Ideą Dziennego Domu Pobytu "Kotwica" jest zapewnienie osobom starszym aktywizacji i wsparcia od godzin porannych do popołudniowych, od poniedziałku do piątku. W domu zapewnione są zajęcia terapeutyczne, prowadzone przez wykwalifikowaną i doświadczoną kadrę, ale także wsparcie psychologa, lekarza i innych specjalistów. Wiadomym jest, że najlepszym wsparciem dla chorego jest umożliwienie mu korzystanie z terapii w pierwszej łagodnej fazie choroby. W Dziennym Domu Pobytu realizowane są różne metody terapii w tym: trening terapii poznawczej, terapia zajęciowa, trening umiejętności językowych, trening umiejętności samoobsługowych i zaradności życiowej.
Działania terapeutyczne prowadzone w sposób ciągły, w okresie co najmniej roku i dłużej, dają szansę na lepszy komfort życia chorego i rodziny. Zajęcia wydłużają normalne funkcjonowanie w otoczeniu oraz opóźniają i skracają najtrudniejszy ostatni okres choroby, bez względu w jakim tempie choroba będzie się rozwijała.
Ogromne znaczenie ma wypracowanie u chorego nawyku odpowiedniego sposobu odżywiania, uporządkowania rytmu dnia, codziennego dbania o podtrzymywanie sprawności ruchowej i samodzielności w podstawowych funkcjach życia. Po roku działań dobrze widać, że socjalizacja ma pozytywny wpływ na przebieg choroby.
AOI/DW
Paźdzernik 2025
