Kulminacyjnym punktem uroczystości było posadzenie Dębu Pamięci oraz odsłonięcie pamiątkowej tablicy ku czci zamordowanego. Ksiądz Andrzej Wolanin wraz ze wszystkimi uczestnikami ceremonii odmówił modlitwę za wszystkie ofiary Zbrodni Katyńskiej. Minutą ciszy oddano hołd poległym, po czym młodzież zapaliła Światło Pamięci. Nie zabrakło okolicznościowych wystąpień zaproszonych gości. Mieczysław Romaniuk, przewodniczący Rady Gminy Terespol podkreślił, że tego typu inicjatywy mają na celu zachowanie pamięci przez kolejne pokolenia Polaków o wymordowaniu polskiej inteligencji. W swoim przemówieniu nawiązał również do obecnej sytuacji w Ukrainie. Z kolei Mariusz Kiczyński, przewodniczący Rady Powiatu Bialskiego zwrócił się do uczniów, by z należytym szacunkiem opiekowali się dębem i pielęgnowali pamięć o wszystkich ofiarach z 1940 roku. Na zakończenie Katarzyna Krawczyk, dyrektor szkoły zachęciła do kultywowania pamięci o tej straszliwej zbrodni sprzed 82 lat, w wyniku której „Tam na nieludzkiej ziemi zabito wiarę, nadzieję i miłość … jednym strzałem w tył głowy”. Pani dyrektor wyraziła nadzieję, że posadzony Dąb Pamięci będzie przypominał o naszej powinności wobec bohaterów katyńskich oraz będzie wyrazem naszego szacunku dla przeszłości i teraźniejszości. Podziękowała również zaproszonym gościom, nauczycielom, pracownikom, uczniom i wychowankom przedszkola za udział w uroczystości.
Szczególne podziękowanie za zaangażowanie w organizację przedsięwzięcia skierowała w stronę Małgorzaty Sowa i pani wicedyrektor Elżbiety Brodackiej. Wyrazy wdzięczności przekazała Nadleśnictwu Chotyłów za przekazanie sadzonki dębu. Miłym akcentem było wręczenie nagród uczniom wyróżnionym w konkursie „Żołnierze Armii Krajowej z mojego regionu” organizowanego przez IPN Oddział w Lublinie: Mateuszowi Laszewskiemu i Michałowi Niczyporukowi z klasy V (opiekun merytoryczny: Małgorzata Sowa).
Była to piękna i przejmująca uroczystość upamiętniająca tragiczną historię naszego narodu zwieńczona słowami Jana Pawła II: „Człowiek nie może pozwolić, żeby prawda została wydarta pod pozorem niczym nieograniczonej wolności. Nie można zagubić w sobie krzyku sumienia, jako głosu Prawdy, która go przerasta, ale która równocześnie czyni go człowiekiem i stanowi o jego człowieczeństwie”.
Rudolf Teodor Frosztęga, urodzony 6 lipca 1911 roku w Lipniku w powiecie bialskim, syn Michała i Franciszki .
Życiorys cywilny: kawaler, inżynier mechanik, absolwent Wyższej Szkoły Przemysłowej w Białej Krakowskiej (1929)
Wykształcenie wojskowe: Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (1931). Podporucznik ze starszeństwem 1 I 1933 r., konstruktor zatrudniony przy budowie portu lotniczego w Małaszewiczach.
Uczestnik II wojny światowej, jeniec obozu kozielskiego. Zamordowany przez NKWD strzałem w tył głowy w kwietniu 1940 r.







Tekst i zdjęcia: Nadesłane
Oprac. ICH [MSz]