Wiktorek urodził się 3 listopada 2020 roku z jedną komorą serca. Ma połowę serduszka, które musi wystarczyć mu na całe życie. Walkę o swoje życie musiał podjąć już kilka dni po swoich narodzinach, okazało się, że u Wiktorka doszło do zakażenia sepsą oraz pojawiło się podejrzenie martwiczego zapalenia jelit. Pierwszy miesiąc życia spędził na OIOM-ie noworodkowym czekając na pierwszą operację, której termin musiał zostać przesunięty, dopóki nie poczuł się lepiej.
Pierwsza operacja odbyła się 30.11.2020 r., po niej Wiktorek trafił na 10 dni na OIOM pooperacyjny, a następnie na oddział kardiologiczny. Wtedy oddział kardiologii stał się naszym domem. Wiktorek przebywał na nim aż do kwietnia 2021 r. W międzyczasie walczył z kolejnym zakażeniem sepsą oraz przeszedł 3 cewnikowania serduszka. Podczas trzeciego cewnikowania doszło do powikłań. To miał być krótki zabieg. Niestety minęła druga godzina potem trzecia i czwarta. W końcu wyszła do mnie lekarka i powiedziała, że Wiki jest w ciężkim stanie. Mogłam zobaczyć swoje dziecko, ale tylko przez szybkę w drzwiach. Pamiętam, jak nie mogłam złapać tchu, gdy zobaczyłam Wiktora podłączonego do respiratora opuchniętego, z dużą liczbą pomp, przez które były podawane leki, które pobudzały jego serce do pracy -dopamina, adrenalina... Już wtedy wiedziałam, że nie jest dobrze, a jeszcze kilka godzin wcześniej trzymałam go uśmiechniętego na rękach. Łzy zalewały moje policzki, a w głowie krążyły myśli "tylko nie moje dziecko".
Wieczorem dowiedziałam się, że następnego dnia na pewno odbędzie się operacja. Najgorsze są pożegnania. Prosisz dziecko, by walczyło, by zostało z Tobą i by Cię nie opuszczało. Mówisz, proszę Cię, wróć do mnie, mama będzie czekała... Wiktorek walczył przez 4 następne miesiące na OIOM-ie. Mogłam z nim być tylko kilka godzin dziennie.
Gdy jego stan się poprawił, kolejne miesiące spędził w klinice kardiologii, gdzie tamtejsi lekarze każdego dnia walczyli o jego powrót do zdrowia. W tym czasie doszło do kolejnego zakażenia sepsą i dwukrotnych bradykardii serca, przez które Wiktor musiał być reanimowany, co wiązało się z kolejnym pobytem na OIOMie. Po ponownym powrocie Wiktorka na oddział kardiologii usłyszałam, że nie kwalifikuje się do 3 etapu operacji serca przewidzianego dla jego wady, oraz że krążenie oboczne jest zbyt duże i ryzyko jest zbyt wielkie by je zamknąć. Gdy Wikuś doszedł do siebie to po 10 miesiącach spędzonych w murach warszawskiego Centrum Zdrowia Dziecka, zostaliśmy wypisani do domu. Tam nareszcie mógł poznać swoje rodzeństwo.
W styczniu tego roku odbyło się cewnikowanie serca. W trakcie zabiegu lekarze wpuścili do oskrzeli lek, którego zadaniem było poprawienie stanu oskrzeli oraz ułatwienie oddychania. W trakcie zabiegu okazało się, że krążenie oboczne jest jeszcze bardziej masywne niż kilka miesięcy wcześniej, oraz w łuku aorty pojawiło się kolejne zwężenie, którego zamknięcie jest utrudnione z powodu jego umiejscowienia. Nie wiemy, jak dużo czasu zostało naszemu synkowi, lekarze każą nam cieszyć się każdym następnym dniem. Ale jak żyć z myślą, że pewnego dnia może zabraknąć Twojego dziecka? Jak można żyć z myślą, że łóżeczko w którym teraz leży może zostać puste?
Jedynym moim marzeniem jest to, by mój synek był z nami, by żył... Wiktor jest małym wojownikiem i już nie raz to pokazał. Każdego dnia pokazuje, jak bardzo chce żyć. Błagam, wesprzyjcie nas w walce o życie Wiktorka, nie pozwólcie, by jego serduszko przestało bić już na zawsze…
Rodzice
Wiktorka można wesprzeć na stronie www.siepomaga.pl. Kliknij TUTAJ
Utworzono też grupę z licytacjami:
https://m.facebook.com/groups/472751891170005/?ref=bookmarks
Istnieje również możliwość przekazania 1% podatku Wiktorkowi
Numer KRS: 0000 2 666 44
Cel szczegółowy: ZC 8770 Wiktor Zawadzki
[ja]
Maj 2024
