Jego wytrwałość w poznaniu dziejów przodka zaowocowała materiałem prezentującym życiorys Chorina, a także jego rodziny. Dotychczas informacje o doktorze Chorinie ograniczały się do kilku zdań w różnych publikacjach regionalnych. Książka W.P. Bieguńskiego stanowi pierwsze kompendium wiedzy o tej postaci. Autor podaje najnowsze i najdokładniejsze informacje o Chorinie, zweryfikowane dzięki dokładnemu poznaniu rodzinnych zbiorów, a także kwerendzie w archiwach, bibliotekach i muzeach w Polsce i za granicą. Uzupełnia białe plamy biografii Chorina, poprawia też niektóre wcześniejsze błędne ustalenia. Warto poznać, dlaczego to właśnie o tym lekarzu, węgrowianinie z wyboru, wdzięczni pacjenci mówili, że ma "pozór anioła opiekuńczego". W publikacji znalazło się też wiele zdjęć i ilustracji, które przybliżają doktora i jego czasy.
Doktor Franciszek Chorin urodził się zapewne w 1799 r. na Węgrzech, we wsi Buzad, koło Arad. W 1824 r. uzyskał dyplom doktora medycyny i chirurgii na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Po studiach znalazł się na ziemiach polskich. Poślubił Aleksandrę Turchetti, z którą doczekał się córki i syna. Brał udział w powstaniu listopadowym, uzyskując stopień lekarza sztabowego. Obowiązki lekarskie wypełniał w ambulansie nr 4. Został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Po upadku powstania osiadł w Krasówce k. Łomaz, majątku ziemskim, którego posesorem był jego teść Ludwik Turchetti. W 1832 r. zmarła jego żona, a w marcu następnego roku syn. W 1833 r. Rada Tymczasowa Lekarska Królestwa Polskiego przyznała Chorinowi prawo wykonywania zawodu. Zaraz po tym osiedlił się w Węgrowie i tutaj w 1835 r. poślubił Izabellę Cecylię Smorągiewicz, córkę miejscowego aptekarza i właściciela Domu Gdańskiego. W małżeństwie tym urodziło się ośmioro dzieci. Franciszek Chorin zmarł w Węgrowie 1880 r. Tu został pochowany. Jego nagrobek, jak również i inne pomniki rodziny, został odnowiony w 2013 r. dzięki staraniom Towarzystwa Miłośników Ziemi Węgrowskiej.
.jpg)
.jpg)
inf. pras [ja]
Listopad 2024
